به گزارش خبرنگار اجتماعی قدس آنلاین، حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در رساله ذهبیه فرموده‌اند:  آب چاه اگر جریانش ادامه داشته باشد، گوارا، صاف و سودمند است.

اما آب دره ها و گودی ها، گرم و غلیظ هستند، در تابستان برای آنکه در یک جا راکد است و آفتاب دائما بر آن می‌تابد، گاهی آشامیدن چنین آبی باعث تولید صفراء و بزرگی طحال می شود.

آبهای راکد خصوصا آنها که رویش باز است و گرمای هوا در آنها اثر گذاشته باشد از نظر بهداشتی غیر قابل قبول و سنگین است؛ چنین آبی چون به وسیله برف در زمستان سرد می شود مولد بلغم است و چون بر اثر تابش آفتاب در تابستان گرم می شود، مولد صفرا و سوداء است.

آب راکد به علت کثافت و اختلاط آن با املاح زمین و به علت تابش آفتاب، مواد مفید آن تبخیر می شود در نتیجه به طحال آسیب رسانده و پوست بدن را نازک (مایعات داخلی و ترشحات غددی را رقیق میکند) می کند.

بیشتر بخوانید: مضرات مصرف آب برف و یخ

بیشتر بخوانید: بعد از خوردن خوراک سرد با آب خنک استحمام نکنید

مصرف آب راکد، احشاء را (اعضاء داخلی) سفت و محکم می گرداند، گردن ، شانه ها و بازوها را لاغر و ضعیف می کند، حس گرسنگی و عطش را زیاد می کند، ایجاد ثقل و یبوست می کند، مجاری دفع ادرار و فضولات را مشکل می سازد- و بسیار اتفاق یافته که حبس ادرار و استسقاء( نوعی بیماری که بیمار عطش زیاد دارد و آب بسیار می خواهد) پدید می آورد.

استفاده از آب راکد گاهی موجب پایین افتادن معده و روده می شود و شخص را گرفتار ذات الریه و مشکلاتی برای طحال به وجود می آورد، کبدش تنبل و خوراکش کم می شود و در مخاطره جنون و بواسیر واقع می گردد.

انتهای پیام/